Yeni HAYAT,,,,,

Bu kez sadece yepyeni bir hafta değil, yepyeni bir hayat başladı benim için.

Uğur Mumcu Araştırmacı Gazetecilik Vakfı'ndan mezun olup da, gazetecilik üzerine "doğruluktan hiç şaşmayacağım" sözü verdikten hemen sonraydı Radikal'le buluşmam. Radikal yeni doğuyordu, ben de üniversite yıllarım boyunca biriktirdiğim küçük gazetecilik provalarımı ilk kez profesyonel hayata geçiriyordum.

Sonra ışık hızıyla geçen yıllar. Radikal'e 'hoşçakal' diyenler, demek zorunda kalanlar, hayatını kaybedenler bir bir geçiyordu sahneden. Türk gazetecilik tarihinin 'en kurt' ve 'en iyi kalpli' gece şefi Taygan Abi'mizi kaybettiğimde de Radikal'deydim, gazetecilikte başlı başına bir okul olan 'Adnan Abi'mizin kimilerini çılgına, deliye çeviren önlenemez yükselişinde de ordaydım. Muhteşem gidişinde de orda. Adnan Abi'miz, gazeteciliğin patron onaylı sertifikayla yapılan bir meslek olmadığını, aksine patrona, büyüğe, küçüğe vizyon katarak hayata geçirildiğinin en güzel örneği oldu hepimiz için.

Şimdi genel yayın yönetmenliğini bıraktı. İsmet Berkan. O,,,, (bak şimdi bir Teoman parçası geldi aklıma.. : O, uzaktan bakardı bir yabancı gibi..) ama hep içimizdeydi. Kimin gazetecilik aşkıyla tutuşup, tutuşmadığını çok iyi anlardı. Ama bu meslekte hep sevgi, hep sevgi derdi. Herkes de biliyor ki, o da genel yayın yönetmenliğini 'sevgi içinde' bıraktı.

Adını hep hatırlayacaklarım, hep anacaklarım oldu. Radikal'de tam 14 yıl geride kaldı. "Bu nasıl bir Radikal aşkı" diye çoğu zaman benden çok isyan edenlere aldırış etmeden geçti yıllar. "Ben size haber yazmanın ne olduğunu göstereceğim. Ben herşeyi sizden daha çok bilirim" diye yumruğunu öfkeyle masaya vuranlara aldırış etmeden geçti yıllar. Yıllar, o yumrukları masalarda bıraktı. Yıllar; gazetecilik aşkıyla dolup taşanları, öğrenmeye aç güzel gazetecileri "Sana son bir şans daha tanıyorum" tehditleriyle yıldırmaya çalışanlara aldırış etmedi. Yıllar, kendinde gidenlere 'hoşçakal' deme cesareti bulamayanları, hep cesaretsizliğe hapsetti.

Dün, ofisimdeki duvarımdan indirdiğim Uğur Mumcu ile yeniden gözgöze geldim.Aynen şöyle yazıyordu tabloda. Hemen her gün okuduğum tabloda : Kimi ölüler bize ne kadar da yakın / yaşayanların bir çoğu ne kadar da ölü... Çok değil, toplasan bir-iki yaşayan ölü vardı çevremizde. Radikal'i kendi içine kapatmaya çalışan bir-iki ölü. Radikal'i yeniden canlandırmaya çalışan capcanlı bir isim kalkmış gelmiş ama şimdi : Eyüp Can. Yaşayan ölüler belki bu kez anlayacaklar Radikal'in kötülükler imparatorluğu olmadığını, belki bu kez anlayacaklar...

Hepinize yepyeni bir hafta ve yepyeni bir hayat diliyorum. Ve tabii ki yepyeni bir Radikal....